Ulica Zamkowa

Pamiętam zakład zegarmistrzowski p.Józefa Durajczyka mieszczący się w kamienicy widocznej po prawej stronie zdjęcia. Za szybą wystawy widać zegar który odmierzał czas swoim charakterystycznym wachadłem, kręcącym się tam i z powrotem. Pracował tam także mój ojciec, także zegarmistrz. Kamienica ta, na parterze mieściła jeszcze sklep fotograficzny, gdzie kupiłem swój drugi aparat fotograficzny, "Smiene" za 450 ówczesnych zł, oraz sklep z dewocjonaliami. W piętrowej kamienicy obok poczty znajdował się warsztat elektryczny p.Thena oraz zakład szklarski, lecz nazwiska właściciela nie pamiętam, choć pamiętam wspaniałą brodę którą nosił.

A czy dobrze pamiętam, że na tym - mniej więcej - odcinku Zamkowej, po drugiej stronie jezdni, wisiał na murze "wysokiego trotuaru" sygnalizator świetlny, tylko jeden kolor, czerwony? Światło zapalało się, gdy od strony pl. Żwirki i Wigury w Zamkową wjeżdżał tramwaj. Zamkowa była tak wąska, że samochody musiały tramwaj przepuścić; no, może Syrenka czy Mikrus by się przecisnęły, ale Warszawa czy ciężarówka już nie... A na samym "wysokim" był w tym miejscu rząd kilku prywatnych sklepów, gdzie w latach 60. kupowało się żołnierzyki (to wcześniej), tzw. pocztówki dzwiękowe, kolorowe bluzki-golfy z plastikowej tkaniny, szał pod koniec dekady.

No i jak sie intensywnie coś chce wygrzebać z zakamarków własnej pamięci, to okazuje sie że ta pamięć funkcjonuje i chowa w sobie dużo pozornie zapomnianych faktów. Nazwisko szklarza brzmi Bożejko, pan ze wspaniałą brodą, stale chodzący w kombinezonie roboczym i cos mi się wydaje mówiący ze wschodnim akcentem, zza Buga. Ale za to nie dam głowy.