Tu wkraczamy w odmienny krajobraz, z którego nasze Miasto stało się słynne w całej Europie: w krajobraz przemysłowy ze swoimi kominami fabrycznymi! Jeśli ktoś nie pamięta, przypomnijmy: Bielsko było przed wojną i wiele lat po wojnie najbogatszym miastem powiatowym Polski, mieliśmy tu niemal wszystko i wyprzedzaliśmy pod względem cywilizacyjnym wiele znacznie większych miast polskich. Dlatego też władze PRLowskie przez całe dziesięciolecia nie czuły potrzeby zbudowania tu jakichkolwiek nowych obiektów kulturalnych, sportowych czy rekreacyjnych dla miejscowego społeczeństwa; zaś wypracowane tu środki szły na rozwój zaniedbanych województw… Industrialny widok łagodzi bujna kępa zieleni wzgórza Kozielec na południe od Świętego Mikołaja, no i rysująca się na horyzoncie Kępa Hałcnowska oraz stok Beskidu Małego, z Gaikami i pasmem Groniczków. Na I. planie dominuje prowizoryczny dach domu jednorodzinnego handlarza węglem Fröhlicha, który po nadejściu frontu w 1945 roku oświadczył sąsiadom, że na koniec zostawi sobie trzy kulki: dla pierwszego Rosjanina jakiego zobaczy, dla żony i dla siebie… Ale skończył inaczej: po podpaleniu domu, zażył z żoną truciznę, Rosjanie wrzucili zwłoki do szamba, nowi lokatorzy wyciągnęli je i pochowali w sadzie ich domu, dopiero po roku ekshumowano ich na cmentarz, sam to z daleka obserwowałem…