Chętnie przyznaję: tłem tego zdjęcia, czyli obiektami większej i małej architektury, pojazdami, przyrodą – nikomu tym razem nie zaimponuję, już na pierwszy rzut oka widać, że właściwym obiektem fotografii były obie panie: Alicja i jej koleżanka szkolna, Barbara. Gdyby zamiast tej ciężarówki – znalazł się na zdjęciu tramwaj, żeby choćby tylko liznąć jedną z uroczych willi Mänhardt`a po drugiej stronie ulicy Partyzantów – byłej Blichowej, zwłaszcza zaś uchwycić tę jakby unosząca się nad starówką, monumentalną campanillę Świętego Mikołaja – wystarczyło zrobić zdjęcie trochę wcześniej lub później! Coś za coś: dzięki termu udało mi się wyróżnić ten wielki, elektryczny zegar zawieszony nad zakładem zegarmistrzowskim, na którym codziennie, spiesząc rano do pracy w BFOD „Befado”, sprawdzałem, czy się aby nie spóźnię. Dzisiaj trudno sobie wyobrazić ówczesny niedostatek materialny, wystarczy powiedzieć, że pierwszy zegarek (na zakup którego zaciągnąłem pożyczkę w Kasie Samozapomogowej „Befado”), elegancki szwajcarski „Atlantic” z centralnym sekundnikiem (!), nabyłem dopiero w 1960 roku, w wieku dwudziestu pięciu lat! „No to jakim cudem się nie spóźniałeś?” A spóźniałem się, bestyja, i to wcale często…