Myślę, że po tylu, bo pięćdziesięciu trzech latach, wolno mi już upublicznić to zdjęcie, przedstawiające dwie starsze panie w strojach ludowych skubiące krzewy porastające skraj Niemieckiego Cmentarza Wojskowego lub może zbierające tam kwiecie, na które natknąłem się zupełnie przypadkowo w drodze do przystanku tramwajowego w Cygańskim Lesie. Nie zwróciłbym na nie większej uwagi, gdyby nie piękny strój jednej z nich, który oceniłem na górnośląski: solenna atłasowa spódnica przykryta jasnym, wzorzystym fartuchem, biała bufiasta bluzka pod atłasowym ciemnym lejbiczkiem, na głowie niewielki biały czepek; druga pani we wzorzystej pięknej spódnicy i jasnym jakliku, przykrytym lekkim szalem, bez nakrycia głowy – także robiła wrażenie osoby z ludu. Osobliwe było zachowanie tych pań: gdy spostrzegły, że je fotografuję – natychmiast zaprzestały swych czynności, odwróciły się i bez słowa, niemal panicznie zniknęły pomiędzy kępkami wyrośniętego żywopłotu grabowego, poprzerastanego krzewami tarniny i dzikiej róży, jakie okalały pozostałości byłego murku cmentarnego! Nie dowiedziałem się więc, czy znalazły się tu przypadkowo, czy też … były członkiniami rodziny któregoś z poległych żołnierzy niemieckich, które przyszły tu na grób swego krewnego? I stąd nie chciały zostać foto-udokumentowane? Ale jeżeli były to Ślązaczki – to przecież były Polkami i poległy też mógł być Polakiem! Los wielu rodzin śląskich…