Ugory we wschodniej części Starego Bielska, w czasach mojej młodości nosiły nazwę Otto-Wald, czyli Las Ottona, który słynął z żyjących tam … białych myszek! Sam coprawda nigdy ich tam nie widziałem, ale łowili je ponoć z powodzeniem moi starsi kuzyni; Richard, Ossi i Kamillo; sam za to napawałem się tam już po wojnie widokiem setek zajęcy i saren, od których późniejsza nazwa Sarni Stok… A którejś wiosennej niedzieli zaatakowany tam zostałem przez zaniepokojone pewnie o swe młode – niewielkie ptaszki, niczym w „Ptakach” Hitchcocka! Okolica bezludna i zapuszczona, przez co trochę niesamowita i w latach sześćdziesiątych ciesząca się złą sławą: wykorzystywana była przez młodzieżową subkulturę do zaciągania tam i zniewalania młodych dziewcząt, wtedy zrodziła się ta nazwa Ugory… Ciekawostką przyciągającą tam od zawsze niedzielnych spacerowiczów, były zbudowane tuż przed wojną schrony bojowe, zwane „bunkrami”, no i jedno jedyne gospodarstwo zbombardowane nocą – jak mówiono – omyłkowo, przez Sowietów pod koniec 1944 roku, bliżej zaś Trzech Lipek (Wzniesienia Starobielskiego), runął zimą 1945 roku wraz z 2-osobową załogą zestrzelony przez Niemców rosyjski szturmowiec Ił-2. Tego wszystkiego nie widać niestety na tym zdjęciu z 1960 roku, za to wraz z Alicją podziwiać możemy osiągnięcie techniki współczesnej z lat pięćdziesiątych: wielkie stalowe maszty linii przesyłowej bodaj aż 220 kilowoltów! I z nimi łączy się smutne wydarzenie: gdy je zbudowano staly się taką sensacją, że kilkoro mlodych ludzi założyło się, czy znajdzie się śmiałek do wspinaczki na sam szczyt masztu, na swoje nieszczęście znalazł się taki…