Póki co, zróbmy przeskok do czasów i miejsc nowszych: ze Starówki połowy lat siedemdziesiątych na pachnące nowością Osiedle Wojska Polskiego kilkanaście lat później, mówiąc dokładniej: na ulicę Podchorążych. Niedaleko stąd, za plecami fotografa mamy przedwojenny jeszcze Cmentarz Wojskowy przy ulicy Saperów, dalej vis-á-vis Lotniska Osiedle Polskich Skrzydeł i wreszcie w Wapienicy, na Osiedlu przy ulicy Zwierzynieckiej siedzibę ZOMO: wraz z wojskiem i milicją ostoję władzy ludowej! A nasza wnuczka Ania, córka Usi, tutaj na ręku dumnej Babci Ali, ma już prawie dwa latka i kiedy jej pokazać niedawno zbudowany Kościół Maksymiliana Kolbego, męczennika oświęcimskiego i wielkiego polskiego świętego, mówi wskazując na ogromny krzyż nad „szałasowym” dachem: „Bozia!” U stóp naszych pań Grace, która miała być owczarkiem podhalańskim, a wyrosła na najmilszego i najwierniejszego przyjaciela rodzinnego, zaciekłego wroga … pijaków i meneli, których potrafi bezbłędnie rozpoznać nawet przez zamknięte szyby auta! Z tego zaś miejsca pod długim blokiem mieszkalnym Nr 13, wzrok nasz sięga daleko – ponad terenami niezabudowanymi, nad nieużytkami i wielkim ogrodnictwem Państwa Oleńkiewicz w fałdzie terenowym dopływu Potoku Starobielskiego, aż po nieco starsze i dalej położone wysokie punktowce Osiedla Słonecznego; za nimi na horyzoncie tylko jeszcze Pasmo Beskidu Małego, ze znaną wszystkim Przełęczą Przegibek, kryjącą się za Św. Maksymilianem…