Przyznam się – przechodząc i później przejeżdżając autem przez Kobiernice ulicą Parkową, wzrok mój zatrzymywał się na ładnym kościele p.w. Św. Urbana (zburzonym w 2005 roku z powodu braku funduszy na remont…), natomiast nie zwróciłem jakoś uwagi na prześwitujący od strony wschodniej przez drzewostan i krzewy typowy, śliczny dworek polski w stylu klasycystycznym, z czterokolumnowym portykiem zwieńczonym trójkątnym tympanonem! Z pomocą przyszedł – jak już wiele razy wcześniej, niemal przypadkowo niezawodny Google Street View – dzięki któremu to zdjęcie, ukazujące w całej swej urodzie, z niewielką tylko wadą techniczną, ten kobiernicki Dworek! Cieszyć oko może wysoki, kryty czerwoną dachówką dach – po tym, gdy został odbudowany po pożarze zajętego w czasie okupacji przez niemiecki Grenzschutz na koszary Dworku, no i zieleń wielkiego parku; niestety Dworek zajęty obecnie w części przez Gminny Ośrodek Kultury, jest wewnątrz zaniedbany, wręcz popada w ruinę… Skąd to wszystko: historię Dworku, Szkoły Rolniczej i Ośrodka Kultury wiem? Wiedzę zaczerpnąłem ze stałej rubryki „Moim zdaniem” w witrynie http://kobiernice.pl prowadzonej przez kobiernickiego Radnego Gminy Porąbka, wielkiego patrioty lokalnego i kompetentnego kronikarza Kobiernic – Pana Ignacego Kocemby. Swój apel o ratowanie tego pięknego zabytku zakończył znamiennymi sentencjami I. Marszałka Józefa Piłsudskiego: „Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości” oraz: „Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium”. Uniwersalistyczny wydźwięk słów naszego Wielkiego Rodaka ma – jak sądzę, swój sens także w naszym Dwumieście i dla naszych spraw… I jeszcze zdanie do p. Kocemby: „Pana słowa Panie Ignacy, z pewnością nie są głosem wołającego na puszczy!”

 Szematyzm galicyjski 1914r.

 Ejewacja frontowa, aktualny stan.

 Elewacja wschodnia. Aktualny stan.

Komentarze