Pierwsza możliwość: most przy dawnym Tartaku Książąt Sułkowskich, obecnie Polu Biwakowym – po niedawnej przebudowie mostu i koryta rzeki, na której wcześniej, powyżej mostu był trochę wyższy niż teraz stopień wodny z wodospadkiem. Gdyby nie gęsty obecnie drzewostan na zachodnim brzegu Wapieniczanki – także i z tego miejsca widoczny byłby grzbiet Wysokiego (762 m) i Palenicy (688 m). Ale ogólne ukształtowanie terenu, no i most drogowy z którego to zdjęcie, nie specjalnie przemawiają za tą lokalizacją szkicu archiwalnego.

Kilkaset metrów wyżej następny sztuczny stopień wodny, całkowicie obecnie zdewastowany erozją rzeczną; miejsce bardzo lubiane przez spacerowiczów – zwłaszcza z dzieciarnią, dla zabaw w płytkiej tu wodzie powyżej wodospadu. Można się tu także położyć na kocyku dla krótkiego biwaku lub twarzą ku Słońcu - jeśliby nam wiosną lub latem miało przyświecić; idyllicznie tu i spokojnie, o ile akurat pobliską drogą do Wielkiej Łąki nie przejeżdża jakiś samochód służbowy. Także i stąd – gdyby nie zgęstniały drzewostan, widoczny byłby grzbiet Wysokiego, ale umocnione skarpy brzegowe znacznie tu niższe i płytsze aniżeli na szkicu archiwalnym Ludwika, brak też śladu nawet po jakimś mostku.

A to już miejsce tuż przed samą Zaporą Wodną im. Prezydenta RP prof. Ignacego Mościckiego! Niemal wszystko tu pasuje do rysunku Ludwika: umocnienia brzegowe powyżej zastawu i poniżej – gdzie jakby płytki zbiornik wodny do którego dzisiaj spływa obfity wodospad, przed rustykalnym mostkiem – prawie takim samym jak na szkicu! Także grzbiet Wysokiego nadal jest z tego miejsca wyraźnie widoczny – jakby nie upłynęło tych osiemdziesiąt i pięć lat… Ale – gdzie na ludwikowym szkicu archiwalnym jest ta widoczna na współczesnym zdjęciu, imponująca, bo wysoka na 21 m zapora wodna, obecnie we władaniu wodociągowej Spółki Miejskiej AQUA? Budowę tej zapory rozpoczęto przecież jeszcze w 1929 roku i planowano zakończyć w lecie 1931, zatem w maju 1931 na który datowany jest szkic Ludwika, powinna być wraz z placem budowy bezwzględnie widoczna – choć budowę ukończono dopiero w sierpniu 1932, z powodu przeżywanych przez Miasto trudności finansowych. Opisane okoliczności pozwalają nam jednak na upewnienie się co do proweniencji rysunku Ludwika: przebywając w Ameryce zapewne nie wiedział o budowie ogromnej zapory wodnej w Dolinie Ludwiki i nigdy jej nie zobaczył, rysunek Jego ukazuje nam ostatni, idylliczny widok, jaki Mu pozostał na zawsze pod powiekami…

Pomimo niepozornego dzisiaj stanu faktycznego, to bez wątpienia współczesne miejsce, które przedstawia rycina z 1931 roku. To miejsce to zalewik na wysokości Muchowej Łąki w Dolinie Luizy. Pozostało już kilka niewielkich śladów dawnego zalewiku - kilka kawałków betonu i stalowe zbrojenia. Jeszcze w latach 50. XX wieku zalewik funkcjonował lecz liczne powodzie a przede wszystkim brak konserwacji spowodował, ze natura zrobiła swoje.

 

 

Komentarze