Powojenne losy byłej „Restauracji Doliny Luizy” były mało urozmaicone: długo, długo był tu Dom Wczasowy FWP „Klimczokówka” – za moich czasów ze ściągającymi okoliczną młodzież potańcówkami, takimi – toutes proportions gardées – w stylu Wojciecha Mynarskiego, z jego basistą i królującą na dancingach (nie od dzisiaj!) panną Krysią… Powoli to jednak niszczało i podupadało, rozebrano też niewykorzystaną od dawna kręgielnię pod południowym parkanem, a po nastaniu wolności, lata całe mieścił się tu Żeński Hostel Fundacji Nadzieja i kaplica pw. Św. Ojca Pio; teraz obiekt czeka na remont i nową, oby udaną funkcję społecznie użyteczną… W tym miejscu dygresja: sposobność przytoczenia opowiedzianej mi przez Mamę i Brata Alfreda „przygody” okupacyjnej, jaką przeżyli w „Klimczokówce” gdzieś w 1942 roku. Wracając z wycieczki do Doliny Luizy, wstąpili celem pokrzepienia się do czynnej tam nadal restauracji. Wnętrze było wypełnione miejscowymi „Lobnitzerami” przy zwyczajowym u Niemców piwie, radio grało na pełny regulator, w pewnej chwili przy dźwięku fanfar rozległ się buńczuczny komunikat o kolejnym zwycięstwie na froncie wschodnim (a może z okazji zatopienia okazalszej kiczby bruttoregisterton?), na zakończenie którego – o choinka! – hymny: „Deutschland, Deutschland über alles…” i nazistowski „Horst Wessel – Lied”, na co wszyscy obecni zerwali się ochoczo z krzeseł i wyprężyli prawą łapę w hołdzie „Sieg Heil!”! O tym, aby Rodzice nie wstali podczas hymnu – oczywiście mowy być nie mogło, ale już tego gestu „Sieg Heil!” ani Ojciec, ani Mamusia za Boga Ojca by nie wykonali, stali więc bez ruchu i bez obowiązkowego entuzjazmu na twarzy, a wszyscy obecni w knajpie patrzyli na nich z taką nienawiścią, że Rodziców naszedł strach, iż za chwilę im przyleją! Toteż gdy tylko hymny się skończyły, pośpiesznie zapłacili kelnerowi i wybiegli z restauracji – na szczęście nikt ich jakoś nie ścigał, stąd szczęśliwie, choć na trzęsących się nogach dotarli do domu… I tacy oni właśnie byli, ówcześni mieszkańcy podbielskich wsi: Starego Bielska, Kamienicy, Olszówki, Komorowic Śląskich, Hałcnowa i tej naszej ukochanej Wapienicy: jeszcze zagorzalsi hitlerowcy aniżeli bielscy! No i oczywiście wielcy wrogowie Polski i Polaków, z których pewnie niejednego mieli na sumieniu, stąd ta ich masowa ucieczka do Reichu przed nadejściem sowieckiego frontu… Na miejscu zostali ci najporządniejsi jeszcze i to oni zebrali niezasłużone cięgi za przewinienia swoich hitlerowskich pobratymców…