„A może byśmy tak najmilsi, wpadli na dzień do … Krzeszowa”  z jego pięknym neogotyckim kościołem parafialnym pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy? I choć to przeciez nie tak daleko Bielska-Białej: między Andrychowem i … Suchą Beskidzką, mało kto tam zajeżdżał, nie mówiąc już zawędrował, choćby tylko dla tego rzadkiej urody, okazałego kościoła, zbudowanego w pierwszych latach XX wieku we wsi liczącej niewiele ponad tysiąc mieszkańców! Nasza grupa turystyczna z BFOD „Befado”, w jednolitych dresach klubowych, znalazła się tam w ramach rajdu nocnego PTTK na trasie Inwałd – Sucha Beskidzka latem 1959 roku. Po późnym noclegu w maleńkim schronisku na Leskowcu, spędzonym leżąc pokotem na podłodze, gdzie w szczególną pamięć wryło się wydarzenie, iż kiedy już tak leżeliśmy stłoczeni – że szpilki nie wetknąć, do salki wcisnęła się jeszcze trójka turystów, zgłaszając: „Nam też tu przydzielono nocleg!” – i jakoś go z nami (cudem!) spędzili! Ach – te słodkie lata młodości: nikt się nikogo nie krępował, trzeba było tylko uważać, aby za bardzo nie urazić śpiących obok: najlepszego kolegi z ledwie co poślubioną małżonką; dopiero poranna pobudka i wyjście na niedzielne, świeże powietrze górskie przynosiło ulgę! A że kuchnia schroniskowa nieczynna, po ablucjach w niedalekim źródełku, prędko ruszamy w drogę – śniadanie zjemy w krzeszowickiej gospodzie! Ale ta też jeszcze jest po sobocie nieczynna, a tu dzwonią na mszę świętą – chyba uczniowską bo wali na nią cała wioskowa młodzież, idziemy więc i my – niepomni, żeśmy przecież … sami ZMS-owscy "bezbożnicy" są! Chyba w tym Krzeszowie swoim zorganizowanym wystąpieniem zrobiliśmy małą sensację, co wynika nawet z tego zdjęcia archiwalnego sprzed 61 laty…