Od 1752 roku w Bielsku panowali Sułkowscy herbu Sulima. Pierwszy, znany z tego rodu, Paweł na Sułkowie Borowym w powiecie mławskim nie odznaczył się niczym szczególnym. Również jego następcy, Jan i Sebastian, nie odegrali żadnej roli w dziejach pąństwa polskiego. Stanisław natomiast doczekał się stanowiska burgrabiego krakowskiego i starosty krzeszowickiego. Jego syn, Aleksander Józef Sułkowski (1695-1762),  paź a następnie przyjaciel i powiernik następcy tronu, królewicza Fryderyka Augusta, uzyskał od króla Augusta II Mocnego liczne tytuły i majątki, zaś od cesarza Karola VI w 1733 roku tytuł hrabiego Rzeszy. Po objęciu rządów przez Augusta III Sasa  osiągnął najwyższe zaszczyty. Został mianowany ochmistrzem gabinetowym saskim. Tak zaczęła się kariera rodu Sułkowskich, czysto polskiej prowieniencji.

Ostatni ordynat bielski (od 1929 r.) Aleksander Ludwik Sułkowski (1893-1956) z żoną hr. Mallinger (pochodziła ze Styrii).  Ukończył gimnazjum niemieckie w Wiedniu i Pradze, studiował w Wiedniu, brał udział w I wojnie światowej, cięzko ranny. W polskim życiu społeczno-politycznym nie uczestniczył, chociaż służuł w armii polskiej 1923-29. Sprzyjał związkom niemieckim.
Fotografia z, tekst na podstawie: "Bielsko-Biała w starej fotografii"-1991r. - Jerzy Polak, Mieczysław Tomiczek.