Blisko 25 lat (na przełomie lat 55/80.) Leśniczówka spełniała rolę filii szkoły podstawowej nr 13, jako oddział jednoklasowy, do której uczęszczał min. członek Stowarzyszenia „Lipnik” i dyrektor gimnazjum nr 4. Najtrudniejszym okresem dla leśniczówki stały się lata 80., aż do końca lat 90., kiedy to budynek opustoszał i stopniowo popadał w ruinę. Z czasem stał się schronieniem dla dzikich lokatorów, którzy niedoceniali wartości obiektu. Dla mieszkańców Lipnika okolica stała się mniej atrakcyjna, zarośnięta
i zaśmiecona. Z czasem, gdy rozpoczęło swoją działalność Stowarzyszenie „Lipnik”, zebrała się grupa mieszkańców, którym los Leśniczówki nie był obojętny. O działaniach w kierunku ratowania zabytku można było dowiedzieć się z lokalnej prasy, którą wydawało Stowarzyszenie, pod nazwą Lipnik. Gazeta Lokalna (później Gazeta Lipnicka), ukazująca się od kwietnia 1997 roku.

Dziś leśniczówka, mimo że nie tętni życiem jak w początkowych latach istnienia, dla sympatyków jest miejscem wyjątkowym. Z dala od zgiełku miasta, w aurze natury tworzy spójną całość dziedzictwa kulturowego z przyrodą. Od rozpoczęcia remontów wzrasta zainteresowanie obiektem i całą okolicą wśród mieszkańców i przybywających turystów.

Prócz Stowarzyszenia „Lipnik” i Nadleśnictwa, leśniczówką opiekują się harcerze
I Szczepu Harcerskiego „Na Szlaku”, a zamiłowanie do tego miejsca jednej z harcerek, stało się ważnym elementem pracy magisterskiej „Las dziedzictwem kulturowym Lipnika”.

Dodaj swój komentarz :