Stare Bielsko  -  sierpień 1940 r.   Widok w stronę Bramy Wilkowickiej.

Zdjęcie z albumu nieznanego żołnierza Wehrmachtu.

^{zbiory alfred korzeniowski, Bornheim.}

Z pustkowiem tego wzgórza wiążą się wspomnienia z ostatnich dni stycznia 1945 r.
Idąc  wtedy tamtędy z naszą matką do znajomego gospodarza by nabyć cokolwiek do zjedzenia,  obserwowaliśmy ciężkie walki  toczące się gdzieś w rejonie Strumienia.  Wehrmacht  bronił tam zaciekle dojścia do Bramy Morawskiej i tym samym odcięcia  Niemcom ich ostatniej drogi odwrotu na południe.
Obserwowaliśmy jak stanowiska niemieckie były nieprzerwanie atakowane przez niezliczoną ilość sowjeckich samolotów szturmowych, nadciągających, niczym żurawie,  jeden za drugim, 500 do 1000 m wysoko.  Schodziły do ataku lotem koszącym,  gdzieś 30  stopni nad cel, następnie  się wznosiły,  zataczały okrąg i ponawiały ataki aż do wyczerpania amunicji.. Poczym w gęsim szyku wracały znów na wschód.
Było to widowisko jednorazowe, groźne, ale zarazem fascynujące.