Ten sam krajobraz po latach, nadal zachwyca – ale już nie swą bukolicznością, lecz naturalną dzikością: tam gdzie kiedyś zboża – widzimy bujne trawy i krzewinki, bunkier ukrył się w gęstych krzewach, szczyt kamieniołomu znalazł się jakby w lesie liściastym, nawet ledwo dawniej widoczny, samotny strzaskany dąb, wyrósł na okazałe drzewo. Obok niego, nad linią horyzontu, ledwo widoczne wyłaniają się dachy osiedla developerskiego...

To zbliżenie zachowanego w zupełnie dobrym stanie schronu bojowego Nr 2, zrobione zostało w innym czasie, wczesną wiosną, kiedy nie przesłaniało go jeszcze bujne listowie otaczających go krzewów.

Widok z biegnącej dnem doliny Wapieniczanki ulicy Kaskadowej w kierunku wschodnim: jak na dłoni widoczne tu jest osiedle developerskie przy ulicy Łowieckiej i osobliwa willa obok niego. Obraz ten łagodzi nieco znany nam z dawnych lat, okazały samotny dąb obok osiedla. Czy do tego jednak krajobrazu, który widzimy na zdjęciu, moglibyśmy wracać tęskną pamięcią? Strach ogarnia na myśl, że zabudowany tak mógłby zostać cały, do niedawna sielski krajobraz, aż po samą ulicę Dębowiec na skraju górskiego lasu… Dokąd wtedy udamy się z Miasta na niedaleki spacer, przejedziemy się na rowerze?