No i spójrz: wreszcie brak mi podstaw do malkontenckiego lamentu, nic się nie zmieniło na gorsze, nawet drzewa nie straciły swej urody, w głębi na krawędziach mostu nad potokiem – zamiast rustykalnych poręczy – murki kamienne – i tyle! Gdybyśmy jednak weszli na polanę, spostrzegliśmy zasadnicze zmiany: zniknęła powiększona skocznia, a zeskok całkowicie już porósł trawą, przybyły kulturalne stoliki z ławkami; a więc byczo jest – tyle że ta wiata niestety nadal straszy, brudna i popstrzona.

A po wykonaniu przez nas figury: „w tył zwrot!” – ujrzymy ciekawe rozwidlenie dróg: z lewej Aleja Ambrozy`ego, z prawej Nowa Droga, którą przybyliśmy od strony dawnego przystanku tramwajowego „Cygański Las”. W tym rozwidleniu przed wojną zbudowano szykowną, drewnianą wiatę przeciwdeszczową, która przetrwała okupację i pierwsze lata PRL-u, zanim z braku konserwacji uległa samozagładzie. Zapytasz Miły Pasjonacie: a skąd ta nazwa Alei Ambrozy`ego? To od Carla Ambrozy (1841…1887), austrowęgierskiego wykładowcy licealnego, później dyrektora Szkoły Realnej, który stając się bielskim patriotą lokalnym, założył Stowarzyszenie Upiększania Miasta! No i zajął się zwłaszcza mocno naonczas zaniedbanym Lasem Cygańskim, utworzono tam porządnie utwardzone ścieżki turystyczne, między innymi Aleję Westchnień (Säufzerallee) na Błonia (Emmenhof) i Aleję Brzozową (Birkenallee) do Zacisza Fryderyka (Friedrichsruhe). Z tej ostatniej odnoga prowadziła do Studzienek właśnie i to jest ta do dziś tak nazywana Aleja Ambrożego (winno być: Ambrozy`ego!). Przy ścieżkach zbudowano wygodne ławki i ustawiono kosze na śmieci, w kilku miejscach postawiono altany przeciwdeszczowe, no i oznakowano wszystkie ścieżki turystyczne; a wszystko to było doglądane i konserwowane z środków miejskich! Przydałby się nam i dziś taki Ambrozy…