Nie ma możliwości pomyłki: to tutaj, lub może kilka metrów wyżej lub niżej tej samej rzeki Wapienicy – pięćdziesiąt pięć lat później, darmo jednak szukać miejsca w którym mógłbyś usiąść na ułożonych przez siebie, większych, płaskich kamieniach, darmo szukać krystalicznej wody pluskającej pomiędzy czyściutkimi kamieniami kamieńca, ba nie odnajdziesz nawet miejsca dobrze nasłonecznionego: rzeka z jednej strony zabrała poprzedni miły brzeg, z drugiej tak zarosła drzewostanem, że stała się ciemna i ponura… No i te wszechobecne – nawet tu, ślady bytności ludzi niekulturalnych… Jedynie wokół jednego czy dwóch wielkich progów wodnych znajdziemy łąkę nadająca się do opalania i biwakowania, do której dochodzi się prosto z samochodu… I tam napotkamy prawdziwe tłumy, amatorzy spokoju i intymności nie mieliby tam czego szukać…

Witam p. „Marek Treski” na pokładzie! Mogę winić tylko siebie, jeżeli nie przekonałem któregoś z P.T Pasjonatów „Beskidii” do swojego punktu widzenia, to kwestia wieku i zmieniającej się wraz z upływem lat wrażliwości. No cóż – my nostalgicy chcielibyśmy, aby to, co kiedyś wydawało się nam lepsze niż dziś, zachowane zostało dla współczesnych i nadchodzących pokoleń. Czy te chaszcze, ten brzeg, ta woda – rzeczywiście pozostały te same i nie ma podstaw do rozdzierania szat? Jak jest na dzień dzisiejszy – zapraszam do wizji lokalnej (ewentualnie służę zdjęciami!), jak było kiedyś – zobaczyć można na moich nieretuszowanych zdjęciach archiwalnych sprzed pięćdziesięciu pięciu lat. Pozwoliłem sobie dla oceny, przedstawić dodatkowo, niejako stratygraficznie, pasma chaszczy (górnego), urwistego brzegu (środkowego) i kamieńca u samego brzegu rzeki, kiedyś i dziś. Dodałem z niepublikowanego zdjęcia fragment widoku miejsca w obrębie kilku metrów, sfotografowany bardziej z góry, tak aby zobaczyć było można pasmo trawnika między chaszczami i urwiskiem, szerokość jego ok. 2 m, jakby wymarzony do zażywania kąpieli słonecznej! Także szerokość kamieńca po tej stronie rzeki dochodziła do 2 m, po zachodniej stronie szerokość jego wynosiła może 8 m. Pozdrawiam i życzę więcej szczęścia aniżeli ja miałem, podczas moich niedawnych poszukiwań utraconego Edenu w Wapienicy !