Basia niemal z zachwytem, Alicja ze sceptyczną rezerwą obserwują tuszę stojącego przed nimi „sybaryty” Alfreda, który chwilę wcześniej wyszedł z basenu po wykonaniu skoku „jaskółką” z „dziesiątki”. Poza Tomciem w wózeczku, który nie spuszcza wzroku z Mamusi, wydaje się on być obiektem ogólnego zainteresowania! No bo nawet z tego miejsca na górnym tarasie, stojąca kilka metrów niżej wieża do skoków robi wrażenie: podest do skoków na pięciu metrach jest wyżej naszych oczu, a podest dziesięciometrowy – owa „dziesiątka”, wznosi się hen ku niebu: strach pomyśleć tam nawet wejść, a co dopiero skoczyć, i to na „główkę”! Dobrze widoczne dla naszego oka są detale świadczące o poziomie zagospodarowania kąpieliska: murek za którym trybuny dla widzów, zastawiony jest skrzynkami z kwiatami – co prawda nie przelewającymi się poza obrzeże jak kiedyś, pod nogami drewniane szczeble podłogi dla widzów, wchodzących na basen w obuwiu, a wielkie głośniki na wieży emitują najmodniejsze przeboje, dobrze słyszalne w promieniu kilometra. Te „Przybądź do mnie, dam ci kwiat paproci”, „Są takie chwile” czy „Chryzantemy złociste” ściągnęły już niejednego i niejedną do naszego kąpieliska, mimo nie najlepszej pogody!