Widoczny na zdjęciu współczesnym uśmiechnięty mężczyzna, to syn znanego nam już, najlepszego mojego kolegi i przyjaciela lat pracy w BFOD „Befado”, nieodżałowanej pamięci Kazimierza Mogilskiego! Zdjęcie synka Janusza wykonałem na prośbę Kazia w 1958 roku, następne, smutne spotkanie na pogrzebie Kazika, wreszcie odwiedzając po upływie dalszych lat teścia córki Grażyny w Szpitalu Miejskim w Bystrej, zachodzę do Ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych, a tym okazuje się być … dr nauk medycznych Janusz Mogilski, niezwykle szanowany i poważany przez pacjentów, kolegów-lekarzy i personel szpitalny specjalista… Jest dokładnie taki – jak na zdjęciu: naturalny, uśmiechnięty, równy, sama życzliwość. Jako człowiekowi doświadczonemu, nasuwa mi się taka gorzko-optymistyczna refleksja: „Lekarz nigdy nie wyleczy, nieczęsto może radykalnie pomóc, natomiast zawsze może pocieszyć, przynieść ulgę w cierpieniu…” Czy dostrzegalne są jeszcze jakieś inne zmiany w porównaniu ze zdjęciem archiwalnym? Poza odnowioną fasadą Teatru i przywróceniem wyglądu zabytkowych lamp gazowych flankujących okazałe wejście teatralne, a także wyłożeniem placu posadzką z eleganckiej kostki – nie dostrzegamy żadnych – ale tylko dla tego, że odnowioną przez Spółkę Miejską AQUA, ściśle wg pierwowzoru z czasów Barona Schwarza (1895) fontannę – mamy za plecami!