Taką nazwę: „Bijące serce Partii” chciałem w pierwszej chwili nadać temu zdjęciu z pochodu 1-Majowego 1962 roku, przedstawiającym trzecią grupę wybijających się uczestników – po znanym nam już: „Czołowym oddziale bielskiej klasy robotniczej” i „To idzie młodość…”. Ale cosik mi tu nie pasowało: owszem, okrągła czapka sznytu PRL-owskiego wojskowego lub milicjanta właśnie, popielata kurteczka z błyszczącymi guzikami, no i ciemne – może granatowe spodnie; ale gdzie ten znany nam z piosneczki Andrzeja Rosiewicza rekwizyt: „Niebieska czapeczka, przy boku pałeczka”? No i gdzie obowiązkowe pagony u kurteczki, gdzie orzełek na czapce? To mimo dziarskich min werblisty i czynelisty na pierwszym planie, zapewne odkomenderowana do uświetnienia pochodu orkiestra któregoś z większych zakładów pracy, może „Befamy”! Na naszą szczególną uwagę zasługują jednak kroczące dostojnie za orkiestrą poczty sztandarowe: jakież solenne miny – zwłaszcza już pani w okularach na skraju, także weteranów wojskowych obsypanych odznaczeniami bojowymi – zapewne za „Lenino”, „Wał Pomorski”, a może nawet „Za Berlin”?, a pomiędzy nimi przystojny dryblas w dyplomatce (najelegantszy ówcześnie płaszcz!) – niosący jako jedyny zwyczajną szturmówkę! Dziwy, dziwy… W drodze na Stadion KS „Stal” minęli właśnie tak zwany „Nowy Most” na Białce, w tle imponujące zabudowania mieszkalne i przemysłowe ulicy 1-MAJA – a więc wszystko jest jak należy!