Na współczesnej replice zdjęcia archiwalnego nie dopatrzymy się poprawy stanu murów przypór kościelnych, w tynku bliższej z nich także widoczne są dwa wcięcia badawcze. Zasadnicza zmiana nastąpiła w gdzieś dwumetrowej szerokości pasie gruntu przyległym do kościoła: pokryty jest teraz równiutką murawą, a bez śladu zniknęły dwa widoczne na zdjęciu archiwalnym groby, w tym ten wyróżniający się „gotyckim” nagrobkiem: szkoda! Natomiast tylną część cmentarza przyjemnie teraz ocieniają mocno rozrośnięte drzewa liściaste; mniej obecnie wysokich nagrobków kamiennych z krzyżami, w ich miejsce pojawiły się formy współczesne, obłe, asymetryczne. Doszła też pamiątka rodzinna: przy wschodnim dojściu do kościoła, grób siostry Mamy – Marii z mężem Antonim Malikiem, tutejszym organistą i organomistrzem. Z żalem przyznaję – lepiej jednak czułem się na tym stareńkim cmentarzu dawniej, wśród kameralnych żywopłotów i form tradycyjnych…