To samo Sanatorium – w 1942 roku „Heilstätte Istebna”, czyli „Lecznica Istebna”, w ujęciu z wysuniętego w kierunku zachodnim punktu za portiernią na szosie Kubalonka – Istebna, co pozwala na lepszą ocenę rozległości tarasowego założenia. Trzypiętrowy budynek na pierwszym planie to wielki wolnostojący budynek mieszkalny pracowników Sanatorium: lekarzy i pielęgniarek, mniejszy znajduje się tuż poniżej Portierni; za większym widoczny jest kompleks administracyjno-szpitalny z wieżą – symbolem rozpoznawczym Sanatorium na Kubalonce – to pierwszy, najwyższy taras. Niżej widoczny jest drugi taras z quasipawilonowym kompleksem TBC AET – gruźlicy kości; najniżej na trzecim tarasie usytuowany jest rozległy kompleks TBC – płucny. Niewidoczne stąd są budynki mieszczące funkcje rehabilitacyjne i rozrywkowe, takie jak sala gimnastyczna i sala widowiskowo-kinowa, wszystkie one połączone są przewiązkami, i windami, umożliwiającymi bezproblemowe przemieszczanie chorych na wózkach w każdych warunkach atmosferycznych, np. do kompleksu operacyjnego i pooperacyjnego w wieży. A wszystko to – jakby jakaś futurystyczna wizja lub „szklane domy” wg. Żeromskiego – stworzone zostało myślą polskiego architekta i rękoma tutejszych robotników, niedaleko innych śląskich cudów architektury: Lotniska Sportowego w Aleksandrowicach i Kąpieliska Miejskiego w Bielsku… Tak, tak – Beskid Śląski i zwłaszcza nasze Bielsko, były od zawsze prawdziwym oczkiem w głowie Wojewody Śląskiego, Dra Hm. Michała Grażyńskiego; w prekursorskich tylko dziełach upatrywał On możliwość swojego wkładu w odzyskiwaniu Śląska dla Polski! Czarno-biała widokówka sygnowana jest na rewersie: „Feitzingers Photokarten aus den Teschner Beskiden” (Fotowidokówki Feitzingera z Beskidu Cieszyńskiego)