Nie znajdujemy we współczesnych źródłach pisanych i ikonografii, to może w bibliografii historycznej? Tak jak poprzednio p.p. Kenig i Kominiak, tak i tym razem z pomocą przychodzą nam następni wydawcy współcześni: Monika Ćwikowska-Broda i Wiesław Ćwikowski: „B-B i okolice, historia pocztówką pisana”, którzy na wewnętrznej obwolucie drugiego tomu swego cudnego albumu prezentują stareńkie mapy i plany Miasta, a tam na nieodatowanej niestety (może 1890?) mapce oznakowanych szlaków okolic B-B, m. innymi zaznaczony jest rdzawym kolorem szlak turystyczny wiodący od Friedrichsruhe (czyli Ustronia Fryderyka u końca Alei Brzozowej!) do Stephanihöhe 566 m! Szlak który kiedyś musiał być lubiany i wielce uczęszczany – skoro wcześniej takie o nim superlatywy, a z którego dzisiaj nie pozostało najmniejszego nawet śladu na wiodącym trudno dostępnymi, błotnistymi holwegami, domniemanym dawnym przebiegu…

Fakt braku już w okresie międzywojennym przebiegającego w pobliżu Wzniesienia Stefanii szlaku turystycznego, znajduje potwierdzenie na planie: „Cygański Las i bielskie góry domowe ok. 1930 roku”, zamieszczonym na str. 96 kompendium wiedzy o Kamienicy i Olszówce Górnej Aloisa Kremsy: „Kamienica − niemiecka wieś wyspy językowej Bielsko-Biała u podnóża Beskidu Śląskiego” (w przekładzie z języka niemieckiego). Znajdujemy tam na północnym zboczu masywu Koziej Góry topograficzny punkt widokowy Nr 11 „Stefanienwarte”, z uwagą: „całkowicie zapuszczony wzgl. zniszczony”. Ale dlaczego „Stefanienwarte” – a nie „Stefaniehöhe“? A więc „Czatownia wzgl. Strażnica Stefanii”, a nie „Wzniesienie Stefanii”? Z tym pytaniem przyjdzie się nam jeszcze zmierzyć. Bo jeśli chodzi o wyróżnione imię Stefanii – znajdujemy logiczne wyjaśnienie w dociekliwej pracy bielskiego historyka młodego pokolenia Jakuba Krajewskiego „Spacerem po Cygańskim Lesie” na str. 39: to od Stefanii Klotyldy Koburg, żony Arcyksięcia Rudolfa − następcy Miłościwie nam panującego Cesarza Franza Josefa. Mogło tak być, wyszła bowiem za Rudolfa (nieszczęśliwie!) w 1891 roku… Wracając zaś do dziełka Pana Jakuba: zaproponował w nim − optymalny moim skromnym zdaniem polski odpowiednik dla określenia beskidzkich punktów topograficznych zakończonych: „…ruhe” – np. „Friedrichsruhe” i od tej chwili − zamiast „Odpoczynek Fryderyka” lub niewiele tylko lepsze „Zacisze lub Wytchnienie Fryderyka”, będzie u mnie „Ustronie Fryderyka”!

Najdokładniejsze współczesne, ogólnie dostępne przedstawienie przedmiotu naszych dociekań znajdujemy na planie miasta Bielsko-Biała z 1998 roku w skali 1:17000 P.P. Wydawnictw Kartograficznych im. T. Romera SA; dobrym także dla tego, że posiada poziomnice co 20 metrów! No i spójrz: kulminacja Kamienistej łagodnieje gdzieś powyżej wysokości 600 m, tak więc punkt 566 m „Wzniesienia Stefanii” znajdywać się musi niżej, na stromszej części stoku – do którego przecież nazwa „Wzniesienie” nie za bardzo przystaje! Przypomnijmy sobie jeszcze z naszej „Beskidii” zdjęcia archiwalne Kamienistej i drzeworyt Marii Piesch, na których jej północne zbocze jest jednym wielkim gołoborzem, warunkującym wgląd w tę urzekającą panoramę Pogórza Śląskiego, o jakiej wcześniej była mowa! Wydawałoby się więc, że sprawa ustalenia właściwego punktu topograficznego, to kwestia znalezienia przebiegu dawnego szlaku turystycznego gdzieś wokół poziomnicy 566 metrów; tyle że w trudnym leśnym terenie, bez GPS i Google Earth nie sposób się będzie obejść…

Ten sam obszar na mapie w skali 1:15.000, poziomice co 5 m.

 W opisywanym obszarze ten niewielki steinbroch, poniżej wypłaszczenie, rzeczywiście bardzo ładne miejsce. W pobliżu paśnik i bardzo stare modrzewie. Zapewne kiedyś, gdy stok nie był tak zarośnięty musiał być stamtąd piękny widok.