Od „niepamiętnych” czasów, czyli odkąd jesienią 1945 roku zostałem uczniem Szkoły Podstawowej Nr 4 na ówczesnym (Ewangelikom na złość!) – Placu Księdza Ściegiennego, przechodziłem codziennie obok nieciekawego kamiennego, jakby pomnikowego cokołu, nakrytego od góry deskami, posiadającym w swej górnej części na fryzie niewyraźne łacińskie napisy z jakimiś nic mi nie mówiącymi nazwiskami i datami; od Mamy dowiedziałem się, że to dla upamiętnienia czterech wybijających się pastorów tutejszego zboru ewangelickiego. Prowadząc po latach siedmiolatka Tomka dla pokazania swojej byłej Szkoły, w której jesienią 1968 roku i on miał rozpocząć naukę – wyjaśniłem mu znaczenie owych czterech wyrytych na wspomnianej tumbie nazwisk; w międzyczasie obsadzona ona została u góry kwiatami – bodaj pelargoniami, co trochę poprawiło wygląd całości. Łatwo odgadnąć moje przerażenie, kiedy po kilku latach spostrzegłem, że owe napisy zostały starannie „wymajzlowane”, niczym zaraz po wojnie inskrypcje niemieckie na wszystkich bielskich cmentarzach! A przecież napisy na tumbie były po łacinie, zatem nie o samo zatarcie świadectwa dawnej niemieckości Bielska tu chodziło, ale o unicestwienie pamięci o wybitnych, zasłużonych dla ewangelickiej gminy i całego Miasta – Niepolakach… O dziwo – wśród nich Jerzego Trzanowskiego (Tranosciusa!), zwanego słowiańskim Lutrem! Taki obraz tumby Studni Pastorów przetrwał do chwili zrobienia tych zdjęć w kwietniu 2007 roku i potem jeszcze do września 2016 roku, a więc nie tylko w okresie komuny, ale i dwadzieścia sześć lat od momentu jej upadku w Polsce…