To zdjęcie możnaby nazwać: „W górę – ku światłu dnia” i widać, że na strzelistym drzewie wysoko u góry znajduje się kilka odrostów i korona z małymi kępkami jak u sosny; pień jednak prosty zupełnie nie jak u sosny, całość natomiast (poza wysokością!) zupełnie nie przypomina świerka. Ach – żeby można było obejrzeć to dokładnie na wysokości korony i zbadać metodą „mędrca szkiełko i oko”!

 Kolorowe zdjęcie współczesne pozwala na wysnucie pierwszych wniosków: zwłaszcza to „najpotężniejsze” drzewo różni się grubym urzeźbieniem i kolorem kory od świerków: wyraźnie wpada w odcień czerwieni! Wymieniając nasze drzewa iglaste przywykliśmy mówić o  świerkach, jodłach, sosnach i modrzewiach, ba – o cisach i limbach, natomiast z egzotycznie brzmiącą nazwą daglezja niemal nie spotykaliśmy się… Tymczasem leśnicy austriaccy na przełomie wieków XIX i XX zaczęli sadzić w naszych lasach pochodzące z Ameryki Północnej daglezje zielone, z powodu ich zalet: szybkiego przyrostu (do 1 m rocznie!), pięknego i dobrego do obróbki drewna, niskich wymagań: wilgotne podłoże i nieprzemysłowe otoczenie! No i wreszcie w ostatnich latach okazało się, że to właśnie daglezje są najwyższymi drzewami w Polsce: do niedawna w Leśnictwie Biła (bielski leśniczy Rafał Kozubek!) 57,3 m, od 2022 roku w Nadleśnictwie Bardo aż 59,4 m! Najwyższa daglezja w Europie to Betws-y-Coed 67 m, na świecie w St. Washington 99,8 m; natomiast najwyższe drzewo na świecie to sekwoja wieczniezielona Hyperion 115,61 m w kalifornijskim Redwood National and State Park.

 No ale jak dalece oparta na spostrzeżeniach laika hipoteza, że w naszym przypadku faktycznie mamy do czyniena z daglezjami, jest prawdopodobna? Jak w wielu razach sprzyjał mi przypadek: dokładne oględziny największego drzewa wykazały wyrośnięcie w zagłębieniu pomiędzy jego korzeniami małej choinki o długich, miękkich jodłopodobnych igiełkach, posiadających od spodu dwie białe wzdłużne smużki! Zaś rozgnieciona igiełka wydziela zapach cytrusa! Obok roślinki leży mała podłużna szyszka z wybitnymi, lekko odstającymi łuskami, spod których wystają „wąsy”nasion. A to wszstko stuprocentowe dowody, że mamy do czynienia z młodą daglezją zieloną, wyrosłą z „wysianego” z szyszki nasiona! Teraz spacerując ścieżkami Cygańskiego Lasu od Alei Ambrozy`ego po Leśniczówkę na Błoniach – rozglądajmy się za tymi – zdaniem wielu najpiękniejszymi drzewami iglastymi, zaimportowanymi do nas z dalekiej Ameryki! A kto ma odpowiedni ogródek lub działkę, niech zasadzi sadzonkę daglezji ogrodowej, która posiada odrosty niemal od samego podłoża.  Za 10 lat ma szanse wyrosnąć do 10 m wysokości!