Niestety i ja i mój małżonek nie możemy się zgodzić, że losy leśniczówki idą w dobrym kierunku. Zapewne Stowarzyszenia „Lipnik” i harcerze mają dobre intencje, ale to wszystko na co ich stać. Będąc w październiku na spacerze ku naszemu zdumieniu na ganku leśniczówki odbywała się szumna impreza chyba dzikich lokatorów tego zabytku! Poza tym remont obiektu na zdjęciu, które zostało dodane jako ostatnie widać, że jest prowizorką.

I ja również zgodzę się z tym. W rzeczywistości, gdy patrzy się na sprawę z zewnątrz - tak to wygląda. Jeśli ktoś nie jest zaangażowany w bezpośrednie działania może oceniać tylko po tym, co widzi z zewnątrz. W gruncie rzeczy to sprawa bardziej złożona i skomplikowana. Ważne jest jednak to, że młodzi ludzie mimo braku doświadczenia (i odpowiedniego wykształcenia) robią cokolwiek, by nie zaszkodzić obiektowi - choćby to, że budynek jest ogrzewany - to na prawdę bardzo ważna rzecz! (zdecydowanie za mała, by obiekt w oczach wrócił do świetności). Dlatego każde działanie jest konsultowane i zlecane odpowiednim specjalistom, którzy poświęcają swój czas na pracę przy leśniczówce jako wolontariusz - nie pobierając za to wynagrodzenia. Ja również patrzę na ten obiekt i z bólem serca zastanawiam się dlaczego działania wokół leśniczówki tak długo trwają... Znam na to odpowiedź, choć nie zawsze się z nią zgadzam. Nie mniej jednak nadal wierzę, że lepszy los leśniczówki niedługo nastąpi. Ba! Każdy może w tym dopomóc, jeśli leśniczówka nie jest mu obojętna. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.

a ja zgadzam się w 100% w krystyną i henrykiem. Pamiętam leśniczówkę z dawnych lat. Teraz stan jest wręcz agonalny. To co napisała ola jest dla mnie nieznajomością tematu. Cieszę się, że coś się robi pod warunkiem, że tak faktycznie jest! Jeśli tam faktycznie mieszkają menele, pijoki i bezdomni to jaki to ma sens? Niby obiekt jest ogrzewany, ale co będzie jak po trzecim winie lokatorzy wywołają pożar? Od momentu przejęcia leśniczówki przez harcerzy minęło już naprawdę dużo czasu a efektów nie widać! Nie mam nic do młodych ludzi z harcerstwa, ale z całym szacunkiem tak cennym obiektem powinni zajmować się profesjonaliści pod nadzonem konserwatora zabytków.

Myślę,że mój tekst znalazł się tu dlatego, że jestem na tyle zapoznana z tematem leśniczówki, by móc wyrazić swoją opinię. Fakt - może od innej strony, niż moi przedmówcy, ale to portal, w którym się dzielimy tym, co w naszym mieście nam się podoba, a nie miejsce na wytykanie komuś jakiegoś braku wiedzy czy kompetencji. Myślę, że pokazywanie różnych stron wiedzy na jeden temat jest pozytywnym zjawiskiem, ale jeśli odbywa się to w dobrej atmosferze. Temat leśniczówki interesuje mnie od wielu lat i poznałam już wiele opinii na jej temat, jak również pomysłów na to, w jaki sposób działać, by ratować leśniczówkę - i za te właśnie dziękuję (oczywiście słowa krytyki są równie ważne jak słowa uznania czy pochwały). Chciałabym, aby w tym miejscu znalazły się osoby, które mogłyby podzielić się swoimi przeżyciami lub myślami... Opowiedziały o tym, czym dla nich jest (lub była) leśniczówka. Może ktoś z Was uczęszczał do szkoły, która mieściła się w leśniczówce? Albo ktoś pamięta imprezę organizowaną w pobliskim amfiteatrze? Może też jest ktoś, kto wie, jak wyglądał dawniej ogród (zanim zarósł i stał się śmietnikiem)? To właśnie chciałabym znaleźć w Waszych opisach.

Pamiętam obóz naukowy w Lipnickiej Leśniczówce - ostatni tydzień września 2007 roku. Odkrywaliśmy tam nowy wymiar przyrody poprzez twórcze działania. Przyroda stała się dla nas jednocześnie inspiracją i materiałem twórczym. To piękne przeżycie, kiedy bez pośpiechu można zapomnieć na chwilę o zgiełku miasta i po prostu tworzyć. Leśniczówka była najlepszym do tego miejscem - nie potrafię sobie wyobrazić innego. Poza tym pamiętam, jak czyściliśmy zabytkowy kredens, nauczyłam się wypalarką rysować na drewnie... Było pięknie, dziękuję Oli i gospodarzom za organizację naszego obozu naukowego.

Pewnego dnia będąc w Leśniczówce przyglądałam się jak para młoda robi sobie sesję zdjęciową w pobliżu. Jakoś tak wyszło, że zainteresowali się leśniczówką i zaprosiłam ich do środka. Okazało się, że dla młodej pary to miejsce jest szczególnie ważne i dlatego właśnie tu postanowili zrobić sobie zdjęcia ślubne.(22 albo 29 września 2007 - nie pamiętam dokładnie, ale była to sobota)

Z zewnątrz może rzeczywiście wydaje się iż w Leśniczówce nic się nie dzieje, nie jest to jednak prawda. Obecnie trwa powolny remont pomieszczeń oraz ganku- całość wygląda już dużo lepiej niż jeszcze jakiś czas temu. Ponadto również zaobserwowałam rosnące zainteresowanie głównie turystów losem Leśniczówki, niejednokrotnie podchodzili i pytali o budynek widząc,że ktoś pracuje w ogrodzie. Dlatego właśnie nie mogę zgodzić się z opinią państwa Krystyny i Henryka oraz pana Artura- Leśniczówka wygląda coraz lepiej dzięki staraniom młodzieży oraz dorosłych, którzy bezinteresownie w wolnym czasie pomagają w pracy remontowej nad budynkiem.

dla mnie stan budynku jest skandalem. Przepraszam, ale za co bierze wynagrodzenie miejski konserwator zabytków?

Dzień dobry. W odpowiedzi na treść Pani głosu na forum , cytuję : "Temat leśniczówki interesuje mnie od wielu lat i poznałam już wiele opinii na jej temat, jak również pomysłów na to, w jaki sposób działać, by ratować leśniczówkę - i za te właśnie dziękuję (oczywiście słowa krytyki są równie ważne jak słowa uznania czy pochwały). Chciałabym, aby w tym miejscu znalazły się osoby, które mogłyby podzielić się swoimi przeżyciami lub myślami... Opowiedziały o tym, czym dla nich jest (lub była) leśniczówka. Może ktoś z Was uczęszczał do szkoły, która mieściła się w leśniczówce? Albo ktoś pamięta imprezę organizowaną w pobliskim amfiteatrze? Może też jest ktoś, kto wie, jak wyglądał dawniej ogród (zanim zarósł i stał się śmietnikiem)? To właśnie chciałabym znaleźć w Waszych opisach." - rozmawiałem na ten temat na ganku leśniczówki z pewną starszą , schorowaną , 80 letnią kobietą. Toż to kopalnia wiedzy. Zna historię tego miejsca odkąd zamieszkali tam pracownicy leśniczego - opisywani tu teraz jako rzekome .... ? Zachowajmy szacunek choćby dla tej kobiety , bo myślę że jej obecność spowodowała że ten budynek jeszce istnieje i nie zakończyła się jego historia tak jak ktoś już tu pisał. Jestem pełen podziwu dla niej. Nadleśnictwo Lipnik zna historię tego budynku od momentu gdy przeszło pod ich administracje , jak i poprzedni ustrój, bo lata 90 tylko przyspieszyły proces destrukcji. Tak stało się wcześniej z wieloma dworkami czy innymi interesujacymi budynkami. Szkoda , to piękna architektura , nikt chyba już tak nie potrafi budować ... Popatrzcie co dzieje się w okolicy budynku teraz w weekend,gdy w lesie pojawiły sie stawy. Lepiej napewno nie będzie. Pozdrawiam S.

dzień dobry, nie widzę tego budynku w rejestrze zabytkow na stonie konserwatora wojewódzkiego i pewnie o to chodzi, zniszczeje , zawali sie - wybuduje sie piękne SPA. S.

Poniżej treść pisma od Wojew. Konserwatora Zabytków : B-RD.5135.9.2013.SM Bielsko- Biała RPW/10985/2013 W odpowiedzi na Pana zapytanie z dnia 22.07.2013 roku w sprawie leśniczówki w Bielsku – Białej Lipniku informujemy, iż obiekt nie jest indywidualnie wpisany do rejestru zabytków, został natomiast ujęty w Gminnej Ewidencji Zabytków miasta Bielska – Białej. Problem złego stanu budynku, a w szczególności jej remontu ciągnie się od lat 80 – tych XX wieku i pozostaje pod opieką Nadleśnictwa Bielsko –Biała. Kilkukrotnie obiekt był elementem zainteresowania, celem jego kupna, przez osoby prywatne oraz instytucje jednakże właściciel nie był zainteresowany jego sprzedażą. W roku 2013 o wydanie opinii konserwatorskiej, niezbędnej do kolejnego remontu, wystąpiło Stowarzyszenie Lipnik. Tutejszy Urząd wydał na ich wniosek pozytywną opinię jednakże do dnia dzisiejszego brak jest informacji czy zostało wydane na tą inwestycje pozwolenie na budowę. Więcej informacji w sprawie obiektu może udzielić Miejski Konserwator Zabytków w Bielsku – Białej. a/a 07.08.2013 r.

Właśnie, kim jest ten właściciel? Jak mniemam, mógł zarobić na tym dobre pieniądze? Dlaczego więc nie?

Czytam te wszystkie posty opinie ale mimo dobrych chęci nic się nie dzieje .A przecież wiemy ze dobrymi chęciami popiekl jest usłane Ja urodziłam się w Lipniku chodziłam tam do szkoły podstawowej z winy i decyzji moich rodziców musiałam się wyprowadzić ale sercem zawsze jestem z tym miejscem Leśniczówka jest mi bardzo droga ze względu na wspomnienia a możne i melancholizować tego miejsca ale myślę ze dopóki nie będzie dobrego planu co zrobić z tym miejscem zostanie na kartach dobrych chęci nikt bowiem nie będzie inwestował w budynek w samym sobie on musi zarabiać na siebie służyć następny pokoleniom i to z dużym zyskiem w innym razie wszystko to mrzonki dobrych ludzi