A na zdjęciu współczesnym, zamiast oczekiwanej poprawy, smutek i rozpacz – przed naszymi oczyma widok typowego slumsu… W miejscach gdzie na ścianie budynku ubytki tynku – łuszczą się i zawilgłe cegły, razi oczy lampion, naśladujący niczym kwiatek na kożuchu zabytkową lampę gazową, no i nowa rura spustowa rynny, odprowadzająca wodę wprost na marny, połatany dywanik asfaltowy, jakim pokryto kocie łby… Nawet Alicja, ze swoim smętnym uśmiechem, nikomu tu nie poprawi humoru…

Widok całego domu, ani z poziomu Placu Żwirki, ani placyku na poziomie odnogi Schodowej, nie wywołuje wybuchu entuzjazmu, drzwi wejściowe wydają się być zamknięte na stałe, okna wszystkich pięter i poddasza użytkowego bez firanek, pozamykane: czyżby budynek był opuszczony? Potwierdza sąsiadka z Żwirki Nr 5: przed założeniem Pizzerii wchodziło się do budynku z poziomu Żwirki i Wigury, po założeniu Pizzerii nie było to już możliwe, lokatorzy najwyższego piętra wchodzili przez drzwi wejściowe w odnodze Schodowej, a po likwidacji Pizzerii – nikt tu już ani nie przychodzi, ani nie mieszka, drzwi pozamykane na kłódki…

Oglądając niedawno napis „Raseur” (golibroda!) nad wielkim oknem (żelazne 2-skrzydłowe drzwi wejściowe są z boku!), budynku Plac Żwirki i Wigury Nr 5, spostrzegłem, że ukazał się naszym oczom dzięki brakoróbstwu „mularzy” tynkujących dom po wojnie: po prostu tandetny, cieniutki tynk odpadł całymi płatami, odsłaniając podłoże z lepszej jakości napisem! Wyłonił się zatem problem wymiaru niemal światopoglądowego: czy napis ten potraktować jako wartość historyczną i otoczyć opieką konserwatorską – jak to się czyni w krajach cywilizowanych, czy też kontynuować politykę władz PRL-owskich usilnego „odniemczania” naszego Miasta, czyli fałszowania jego historii? Odpowiedź wydaje się prosta dla mieszkańców kraju o wielowiekowej tradycji tolerancji narodowościowej, religijnej i rasowej, do tego od lat już włączonego do wspólnoty europejskiej; ale czy w sercach i umysłach niektórych „czynników” nie czai się nadal zaszczepiony za komuny „homo sovieticus”? Ciekaw byłbym opinii Pasjonatów „Beskidii” wypowiadających się na jej łamach często i kompetentnie, aby tylko wspomnieć Panie (alfabetycznie): Kingę, marię walerię i Marinę oraz Panów: abrozek1931, Andrzej001, b, bertholdi, cinek858, CK, costa, dominobielsko, donek, enuajsi, gajetanoR, Henryk, JiB2, korzeniowski, nova, mors1, mrk-bba, MW, sadlonbielsko, smig, Tygiel, Tymon, van czyz, weddy, wolf i oczywiście wszystkich tych z Państwa, którzy dotąd nie zabierali głosu, a zechcieliby się włączyć w dyskusję! Sprawa jest nadzwyczaj aktualna także w kontekście odkopanych wiosną, sprofanowanych nagrobków żołnierzy niemieckich z Cmentarza Wojskowego pod Dębowcem, pozostających dotąd bez opieki „czynników”…

Przyszło mi na myśl, że apel mój mógł pozostać niezauważony dla tych Pasjonatów „Beskidii”, którzy rzadziej zaglądają w stare zapisy, stąd pozwoliłem sobie zamieścić jeszcze jedną fotografię tego unikatowego w powojennym Bielsku napisu firmowego, tym razem w znacznym zbliżeniu! Liczę na odzew nie tylko stałych P.T. Odbiorców strony, ale i kompetentnych w sprawie funkcjonariuszy publicznych: mgra Jacka Koniora – Kierownika Bielskiej Delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Katowicach oraz mgra Piotra Kubańdę – Miejskiego Konserwatora Zabytków, a także przedstawicieli Władz Miejskich – jak zwykłem pisać: „Ratusza”!