Wiem, wiem – wracając do tematu znowu wystawiam P.T. Pasjonatów na „ciężką” próbę: ale czy to moja wina, że Karczma widziana od frontu nie pozwala się domyśleć jej odmiennego kształtu od tyłu? Spójrz tylko: to nie regularny czworobok, ino litera „L”, czyli taki „winkiel” – w którym kiedyś mieściła się wozownia dla bryczek, sań i koni – jak się dla porządnego zajazdu należy! Wejście do niej było wygodne, z sieni przejazdowej, stamtąd także przejście do wielkiej, wypełnionej trocinami lodowni, do której zimą z Koszarawy ładowano 200 (!) sanek lodu, a to po to, aby w lecie można tam było składować mięso, piwo i inne łatwo psujące się towary, które Antoni Witek sprzedawał w małym kamerliku obok wielkiej sali szynkowni! Karczma od zawsze była ośrodkiem życia w Jeleśni, zachodzili tu goście z zewnątrz, pielgrzymi ze Słowacji do Kalwarii Zebrzydowskiej i Częstochowy, dawniej zbóje z Wojciechem Mizią, Mateuszem Klimczakiem i Fiodorem Proćpokiem na czele, wojskowi i handlarze na wtorkowy targ, no i miejscowi na wesela, kiedy tańczono przy dudach i skrzypkach obertasy do upadłego, a do honoru należało spicie gości do nieprzytomności! Oczywiście w niedziele po chrzcie obchodzono tu chrzciny, a niemowlęta układano w rzędzie na wielkim stole! Bywali tu znani ludzie, jak prof. Kazimierz Sosnowski – prekursor turystyki oraz krakowski pisarz i poeta Jalu Kurek, który tu umieścił akcję swej powieści „Janosik”… Koniec temu przyniosła wojna z walkami o Jeleśnię w lutym 1945 roku, kiedy to w Karczmę trafił pocisk armatni, wyrządzając wielkie szkody, które naprawione zostały dopiero przez nowych Właścicieli w latach sześćdziesiątych, przy użyciu elementów pochodzących z krakowskich Sukiennic, m. innymi środkowego tragarza w wielkiej sali szynkowej. Także te informacje podaję za stroną: www.starakarczma.eu .